TIRADOR: Isang Kwentong Tambay 1

Lagi akong nagigising pgsapit ng hatinggabi. May kung anong hinahanap ang aking katawan. Nauuhaw ako pero hindi tubig ang kailangan ko. Hindi rin dugo. At lalong hindi alak. Dahil ang kailangan ko ay gatas. ‘Yung hindi mainit na gatas. ‘Yung malamig na malamig na gatas. Yung galing sa dede ng cow. ‘Yung nabibili sa suki kong convenience store sa may bandang C5 road na Treats (na ewan ko ba kung bakit Food Avenue na ngayon).

 Masarap ang gatas. Masarap sumipsip ng masustansiyang gatas sa ilalim ng kabilugan ng buwan. At sa aking paglalakad pauwi, habang sinasaid ang natirang laman ng fresh milk ay bigla na lang akong nagulat at  kinabahan nang magsabi ng ‘hi’ sa akin ang isang nakatambay na di ko kilalang lalaki. May katabi pa siyang isa pang lalaki. Hindi ko sila namumukhaan dahil medyo madilim sa bahaging ‘yon at malabo na rin ang aking mga mata. Takot at kaba ang namayani sa aking dibdib. Anong laban ng isang patpating tulad ko kung sakaling pagtripan nila ako?  Paano kung bigla na lang akong bugbugin? O holdapin? O saksakin ng kutsilyo? O hampasin ng bote sa ulo? O kaya barilin? Wala akong alam sa self-defense. Ito na ba ang katapusan ko?

 Mali ako. Walang bugbugan, holdapan, saksakan at barilan ang naganap. Nakipagkilala lang ang mga mokong. Tambay daw muna kami doon. Hindi naman ako mapakali. Sinisipsip ko pa rin ang straw ng gatas kahit wala na itong laman. Nakisakay na lang din ako sa trip nilang tumambay. Hindi naman siguro masama ang magkaroon ng mga bagong katropang tambay, di ba?

Umupo ako sa tabi nila. Nagpakilala sila. Si Jomar, bente-uno, moreno ,matangkad, marahil nagbubuhat sa gym kaya malaki ang mga maskels sa katawan. Si Ryan, disi-otso, moreno,medyo chubby at parang gangster manamit. Parehong taga- pamayanan ng Diego Silang. Tahimik lang ako habang nagku-kwento sila ng kung-anu-ano. Anything under the moon. Nakikinig ako. Nakikiramdam. Nagmamasid. Alerto sa mga susunod na mangyayari. Ekstranghero pa rin para sa akin ang dalawang ito. At siguro nang maramadamang parang pinagpyestahan na kami ng mga lamok sa oras na ‘yon ay naglakad-lakad sa parking area ng pamayanan. Hanggang sa inabot kami ng alas-kwatro ng umaga sa kakatambay. Nasundan pa ng maraming beses ang minsang pagtatambay. Pa-iba-iba ng pwesto. Kung anu-anong trip ng mga walang magawa sa buhay.

Nakilala ko rin minsan sa isang inuman session ang katropa nilang si Ace, disi-syete,matangkad,payat, makulit at sobrang kulit kapag lasing.

Abangan sina Jomar, Ryan, Ace at syempre pa Ako dito sa walang kwentang tambay-serye ng bagong henerasyon, ang Tirador.