Hindi ko na sana pa kakausapin at itetext si Ian.
Kahit sino sigurong mabait ay maiinis sa nangyari. Gusto pa niya ata akong tubuan ng ugat sa kaaantay.
Pero ang pagkakataon nga naman ay sadyang mabait. Nabanggit ko kasi kay Ian ang pangalan ng taong nakilala ko sa lugar nila.
And guess what? Kilala niya ito at mismong kapitbahay pa.
Just then and there, magkatext na kami ni Pat.
And you know what's next?
Sa bilis ng mga pangyayari, natagpuan ko na lamang ang sarili kong nakipagkita kay Pat. Hindi ko alam kung anong mahikang meron ang ekstrangherong ito at bigla na lang akong um-OO sa imbitasyon niyang makipagkita sa Glorietta the day after we accidentally met. Imagine, kinabukasan agad!
At first, ayaw ko sanang makipagkita kasi he wanted it to be in Trinoma. I wouldn't dare to be there kasi may pasok pa ako that night. Oo, gabi ang trabaho ko...
Ooops hindi call center agent ha! Basta. I suggested na sa Ayala na lang at okay naman sa kanya.
Mag-iisang oras siyang nag-antay sa akin. Well, gantihan lang 'to! Pinaghintay ako sa wala ng kaibigan mong si Ian. Therefore, paghihintayin din kita bilang ganti. Bitter, anuh?
At 'ayon nagkita na kami. Nakangiti.Nakauniporme pa.White shirt. Black pants. Black shoes.
Nag-cutting classes ba ang batang ito? Hindi naman daw. Mahaba ang paliwanag niya na di ko naalala kung ano 'yun.
Kumain lang naman kami sa isang restaurant. Kwentuhan. Marami siyang kwento. Marami akong kwento.Palakad-lakad sa mall. Patingin-tingin. Patambay-tambay.Basta. Masaya naman siyang kasama.
Sabay kaming pumasok sa Greenbelt Chapel. Parang kami lang ata ang tao dun. Tahimik. Kaya naman ay taimtim akong nanalangin. Nagpapasalamat sa lahat.
Naalala ko tuloy ang eksena sa My Amnesia Girl habang nasa loob ng simbahan si Toni Gonzaga at John Lloyd Cruz. At parang gusto kong dasalin ang linya ni Toni : "Salamat po Lord ha. Pandesal lang naman ang hinihingi ko, pero hamburger ang binigay mo at may kasama pang fries."
Mabilis ang takbo ng oras. Singbilis ng takbo ng mga di-inaasahang pangyayari. At nagyaya na akong umuwi.
Pat: Sayang ambilis ng oras nuh.
Ako: Oo nga eh
Pat: Need mo ba talagang pumasok?
Ako: Oo eh
Pat: Sige sana next time mahaba pa ang oras natin
Ako : (Ngumiti)
No comments:
Post a Comment