Ang life talaga

Taong 2008.Papatapos na ang taon. Papalapit na ang birtdi ko. Madadagdagan na naman ng isang taon ang pamamalagi ko sa mundo ng kamunduhan. Pero sadyang nakatadhana talaga ako na maging ganito sa edad na kasalukuyan. Hindi madali para sa akin ang lahat.Hindi talaga. Mahirap. Ewan ko ba.

Sadyang ganito talaga ang buhay. Sadya nga ba? Basta. Wala akong ginawa all my life kundi ang magtrabaho. Kapagod. As in kapagod talaga. Mahirap talagang kumita ng pera,tol.

Sa bulubundukin ako ng Makati ako nagtatrabaho. Kol Sintir. Ano pa nga ba? Praktikal lang ako, tsong. Sa panahon ngayon, hindi na uso na dapat related sa natapos mo ang work mo. Uso pa ba 'yon? Wish mo lang. Kano lang naman kausap ko. Mga idiot. May tanga din sa kanila, akalain mo 'yon. Dapat ko lang naman silang i-convince na mag-book ng flight,hotel at car. Sapilitan minsan. Pressure sa stats eh. Dapat may booking.Dapat lang. Magagalit si bossing. Eh, ganun talaga. Bahala na si Batman. Sana si Superman ako. Wish nila si Darna na lang daw. Pwede ba?

Kayod sa gabi. Tulog sa umaga. Ganun lagi. Parang aswang lang. Paran callboy. Eh, callboy naman talaga.A boy taking calls. Boy nga ba? Harhar.

Alang pera sa kol sintir pag morning shift, kaya tiis muna sa GY. Puyatan. Mahirap daw sabi ng iba. Well, sanayan lang naman 'yan. Survivor pa rin ako.

Restday ko. Pahinga sana. Pero hindi pa rin. Kelangang mag-review para sa board exam eh. Hindi pwedeng hindi ako papasa. Hindi talaga 'yon pwede. Hindi ko hahayaang mangyari 'yon. Para sa future. Dahil marami na akong hirap.Marami na akong isinakripisyo. Magastos ang mabuhay. Pero di bale na. May katapusan din ang lahat. Sa takdang panahon. Sa oras na itinakda. Hihintayin ko 'yon.

Trabaho. Aral. Pagsabayin ba naman. Ang hirap kaya nu'n. Pero ok lang. Hirap muna bago sarap.

Ito ang ating Kwento 2: Mga Bagong Housemates

Ang paglisan ng mga accountancy graduates of Dipolog
...ng mga Civil Engineering reviewees na sina Teremar and Chris...
...ng Rad Tech reviewee na si Mark of Pangasinan ay siya namang pagbukas ng pinto para sa ibang pinoy na nagnanais maabot ang mga pangarap sa buhay
...ang makakuha ng lisensya sa napiling propesyon...

Kilalanin natin sila.

Si Adrian of Albay. Ang ECE reviewee na dating may mahabang buhok na mahilig sa music.

Si Tofer of Albay. Ang ECE reviewee na mahilig maghugas ng pinagkainan.

Si Jubo of Albay. Ang lalaking may maraming alam sa mapa ng Pilipinas.Isa ring ECE reviewee.

Si Dams of Zambonga. Isang muslim na Radtech reviewee na palaging nagdadasal na nakaharap sa Silangan.

Si Zeus of Laguna. Ang nursing hunk na adik sa PSP.

Si Estrael of Batangas. Ang nursing reviewee na tinatawag na Ash Wednesday.

Si James of Pangasinan. Ang dating housemate na nagbalik. Isang morenong RadTech reviewee na tahimik, mabait at cute.

Si Phoebe of Ozamis City. Ang babaeng may mahaba at kulot na itim na buhok.


May iba pang housemates....

Names will be revealed soon...

Housemates

Iba-ibang personalidad ng di-kilalang mga pinoy ang nakatira sa isang bubong para isang natatanging misyon, ang pumasa sa isang napakahirap na board examination sa napiling propesyon. Halina't kilalanin natin sila....

Pa-girls.....

Pao
A.k.a Paula
A woman trapped in a man's body. Wala siyang ibang hiling kundi ang mabigyan ng katuparan ang kanyang matagal nang pinapangarap na maging isang tunay na babae. With her body, beauty and brain, she's the woman of every real man's dream. Nagre-review siya ng mabuti para maging CPA pagdating ng tamang panahon. Naniniwala siya na Noon, hindi lahat ng babae, magaganda at ngayon, hindi lahat ng magaganda,babae.

Angel
A.k.a. Tita Barbara
If you may think, she's a real girl. C'mon, think again! She may not have a pearl of a woman but she can act like a real woman. Being a graduate of Magna Cum Laude is a proof that as a gay as she is, she can be one of the gay hopes of the nation. With his exceptional talent in singing and dancing, she could be a star. Many people are jealous with her because she's too popular.

Girls

Lorbie

Chitchatting is her best habit and sometimes hinder her in studying her lessons. This accountancy lass is friendly,approachable and possessed with great confidence. Go for the gold, girl!

Claudine
Her baby face and smooth skin are her best physical assets. She is hungry and thirsty of getting the CPA license so she is doing her very best to get it.

Ate Amay
A mother who try her luck in getting the most coveted CPA license.

Colleen
She's fondly called by her colleagues as "Mama" because she might possessed the spirit of being a mother. She's a bit serious, but most of the time, a source of laugh.

Angel
She's trying her luck to take the board exam for nurses for she wanted to be a Registered Nurse in the near future. She's kind...but she hates noise and noisy people.

Robi
She's married and pregnant but it's not a hindrance for her to attend review classes hoping someday to pass the board exam for pharmacist.

Boys...

Ivan
One of the CPA hopefuls came from Dipolog City. He's not the serious type of person. He's easy-go-lucky and has good sense of humor.He likes to wear headband. But wait, he's not a gay, hopefully not!

Gianie
His friends fondly called him Bo or Buang. Burning his midnight candle is his great passion. His sometimes serious and sometimes funny.

Toffer
A simple lad from Batangas dreaming to be a Registered Nurse someday. He's moody and a bit sensitive. But he's nice, friendly and talkative.

Dino
He devoted most of his precious time in studying his lessons for he wanted to pass the Nursing Board exam and be one of the prominent nurses in the Philippines. He's a silent type of person that unexpectedly transformed into a talkative one in the long run.Drinking ice tea without an ice is one his likes.

Patrick
Passing the board exam for Radiologists and losing weight are of his focuses in life. He successfully made popular the gay word : "trulily' which obviously means True. He's not a gay but he can act like a gay .

Mark
The ony child from Pangasinan burning his midnight candle to successfully pass the board exam. He's nice and silent type of person. Aaron This innocent-looking boy-next door wanted to be a Registered Nurse in the future. He's childish.He's makulit. Pero his cute ha.

Ejay
Earl. Joseph. Seph. Karl. Ej. Josh. Isang tao lang un. It's me. Much has been said that I'm maarte, suplado and mayabang. Well, kinda true. Anong magagawa ko? I'm just being me. And proud to be me. I'm working sa isang munting bulubundukin ng Makati at the same time attending review classes sa isang may kwenta namang review center somewhere in Sampaloc. I'm planning to take the CPA board exam sa May 2009 na. Hindi naman ako nagmamadali to get the license.Nasi-sense ko kasi na topnotcher daw ako kapag sa May na ako kukuha ng exam. Well, sana true.

Oh, John Lloyd !

At 2pm, I went to Isetann Recto for a purpose of seeing John Lloyd Cruz in person. People in all walks of life gathered in the mall's lower ground floor waiting for Loydi's arrival.

He's not there yet! So I went to the mall's department store to look for something to buy...shirts...pants..shoes..anything.

Suddenly,I heard loud screams.

He's there, probably. "I'll be right back.Bababa lang ako ", I said to the salesboy who assisted me in choosing the best jacket ever.

"Manonood ka rin, sir?" he asked. Gusto ko sana siyang sagutin ng : 'Pakialam mo! Instead,I answered: "Yeah."

And he's finally there. But I can't see him. The area was crowded. Siksikan to the highest level. Iba talaga kapag John Lloyd ang pinag-uusapan. I haven't seen him in person ever since kaya naman I'm so feeling excited to see him. Sumiksik ako hanggang sa may masisiksikan.Lumusot ako hanggang sa may malulusutan.For John Lloyd's sake. Swerte niya ha. At last, I've seen him. Cute. Gwapo. Ma-appeal. Charming. Si John Lloyd nga talaga. Sigaw. Tili. Maingay ang paligid. Maingay na maingay. What I did? I took videos and pictures of him. Nasa malayo ako, na-appreciate ko naman ng sobra ang silbi ng ZOOM feature ng digicam ko. Kumanta si John Lloyd. May games. May pictorials. May autograph signing. 'Yon lang tapos umalis na si John Llyod at iniwan na niya kami.

Here are some of John Lloyd's photos:


It's not only me...taking John Lloyd's photos.


An interview with J0hn Lloyd Cruz



Oh John Lloyd !

Ehemmm...Hindi siya inspired

This is how the story goes:

Jhong sent an email to Debs showing his Sales Tracker with 6 bookings displayed...
Debs replied and carbon copied to me....


JONG:ehemm 1 call ... ___? bookings... di ako inspired .. heheheh

DEBS: lang ya! ano naman chop2 ginawa mo nag ko call out ka no>?

JONG:hindi ah. multi city..he needs hotels in diff cities pa

ME:hmmmm..........feeling ko...hindi nga xa masyadong inspired.

DEBS: inggit na naman earl wala pa xa booking e

ME: ows..bka ikaw

ED: iba kasi ang bibubook ni earl, kya intindihin mo na lng debs... hehe
jhong, hawaan mo naman kami ng swert..haay U

ME: Ed, anung iba kong bibo-book ko ha? kw tlga...hmmmp!
Jhong, nga nman,share k nman ng mahika mo sa bookings... hehehe

JONG:wala naman magic eh.. cguro swerte lang talaga.. minsan pasko, minsan byernes santo...

ME:tlga lng ha....sobra na ata ang swerte sau ngaun........pamigay k nman


Un lng at ala ng replies!!!!

This only goes to show that Jhong is really a great sales converter!!!!!

I heard my nice name called.

May raffle draw. But I'm taking calls.

Fine!

Sa dami ng big big prizes ang naibigay ang Orbitz sa akin, I'm not expecting anything anymore.

Deadma sa raffle.

Todo-landian pa rin ako sa customer over the phone hoping to get another booking.

****

All of the sudden, I heard my nice name na tinawag.

Akalain mo 'yon, I won 300 worth Sodexho GC !

Na naman? Sobra na. daming comments......

Smile. I'm sooo lucky, di ba?

All I can say....

Thanks sa Orbitz!

Dahil sa 300 Sodexho GC, makakabili na ako ng pagkain pantawid gutom.

Thank you sa bumunot ng pangalan ko!

Thank you sa mga fans ko sa Orbitz!

Thank you sa PeopleSupport!

Thank you kay God!

Sana maulit muli!

Bakit long call?

Lumapit sa station ko si Sup 1.Tumingin sa akin. Alam ko na ang ibig niyang sabihin. Bakit long call? Ganu'n naman talaga lagi nangyayari...Kapag may long call si agent...pinupuntahan agad...tinatanong.

Me: four reservations,eh .
Sup1: Good Job! (May thumbs up pa!)

Later, lumapit isa na namang sup sa station ko.
Sup 2: Dead air
Deadma. Hindi ako kumibo. Patuloy sa pagpe-present ng hotel info sa mabait na customer.

Later, may inutusan ang isang sup na agent para lumapit. That time, tapos na ang call ko. I'm documenting na.

Agent : Paki-document daw 'yong call u kanina..bakit dead air?

Ang kulit....
Kainis....
Kulang na lang i-release ko 'yong call.
Sila na lang kaya mag-book ng four reservations in one call. Multi-city flight na, international pa with 2 different dates . May 2 cars pa in different locations. May hotel pa sana.
Hindi ko na lang pinilit si customer na i-book ang hotel para matapos na ang conversation namin...

o di ba, andaming pera na ang client?
Hmmp!

Why?

An overused question in the account where I belong.

By the way, I am working in a telesales department of a certain travel account.

Boss asks the same question over and over again all my life working in a call center. Why this? Why that? Why not this? Why not that? Why? Why? Why?
We need to justify. We need to reason out.

Why your conversion is low?
Why your AHT is high?
Why long call?
Why no package booking?
Why no upsell booking?
Why you didn't met the target?
Why you're late?
Why you're absent?
Why got zero QA score?
Why your teammate achieved the goal and you didn't?
Why you have a payout?
Why you got a memo?
Why you didn't follow the rule?

...more questions? You give the same answer again and again.
There's no way out!

Should I cover my ears? Should I not answer?

The pressure exists.

November One Excapades

Nobyembre Uno. Araw ng mga dating living things na naging kasapi na ng mga decomposers sa lupa. Araw ng mga taong nakalimot huminga kaya binawian ng buhay. In short, Araw ng mga Patay! Hindi ko alam kung bakit kelangan pang aabot sa point na kelangan talagang mamatay ang isang tao. Masakit pero dapat at kelangang tanggapin dahil ito ay isang nagdudumilat na katotohanang hindi mapipigilan. Ni sanggol na nasa sinapupunan pa lamang ay nakatakda ng mamatay sa oras na itinakda. Tayo ay nakatakdang mamatay sa ayaw natin at gusto. Hindi nating mapipigilan ang itinakda at nakaukit na sa kasulatan! Sapagkat tayo ay TAO.

Anyway, ang gusto ko lang nais iparating ay dapat i-enjoy muna natin ang sarap ng life habang tayo ay nabubuhay pa 'pagkat di natin alam kung kelan ang expiration date natin, di ba?

Well, ang gusto ko lang naman talagang mangyari ay ikwento ang drama ng buhay ko noong Nobyembre Uno sa piling ang mga taong nali-link sa maganda kong buhay.

At ito ang aking kwento:

Antok na antok pa ako no'n pero kelangan ko ng gumising kasi alas nuwebe na ng umaga at kelangan ko pang mag-ayos all by myself (wala kasi akong make-up artist, eh) para sa nakatakdang lakad namin with my friends, Lilian and Nikki. Si Lilian ay mangagaling pa sa Antipolo and on her way na daw sa meeting place namin sa LRT De Jose Station. Si Nikki naman ay alam kong reding-redi na din. Super-excited kasi ang mga lola! No choice, nagmamadali akong nag-shower at nag-ayos ng self sa mirror mirror hanging in the wall.

Nag-text si Nikki na andun na daw siya waiting for us. Kaya nagmamadali akong umalis ng bahay. In fairy tale ha, maglalakad sana ako, kaya lang kahiya naman if ma-late pa ako ng konti, eh late na nga ako sa takdang oras, kaya sumakay ako ng jeep. Pagdating ko sa meeting place, andun na and dalawa at mukhang di obvious na ako na lang ang kulang. Sumakay kami sa LRT at bumaba sa United Nation Station.

First Stop: Rizal Park

Ano kaya ang ginawa namin sa Rizal park? Well, naglakad kami at na-realized namin na nakakapagod din pala. Hindi ako xempre sasama sa gala if walang pictorial na magaganap. Kaya naman dinala ko ang aking digicam na blue. At xempre, si Nikki hindi din nagpatalo, dinala din niya ang kanyang digicam na pink. Pero si Lilian, iniwan niya ang kanyang digicam na hindi ko alam ang color sa bahay nila dahil baka daw kekelanganin sa party ng kanyang mga pusa at daga. Sosyal na mga hayop...akalain mo 'yon.

Second Stop: Jollibee
Xempre, hindi namin maikakailang kami ay nagutom sa aming pagpapagod kaya, ang next stop namin at sa Jollibee na malapit lang din dun. What do you think ginawa namin dun? Hindi naman cguro super obvious na kumain kami doon. Burger Steak lang kinain namin ni Nikki while si Lilian ay Fried Chicken with matching Ube Macapuno Special Ice Craze. 'Yon lang.

Third Stop: Manila Zoo
Hindi ko alam kung alam ng lahat na maraming animals sa Manila Zoo. Ang ginawa lang namin, tinitingnan 'yong mga animals tpos picture picture kami. Pictorials galore to the maximum level talaga. Basta.

Fourth Stop: SM City Manila Movietime
After makipaghalubilo sa mga hayop na animals? Well, pumunta kami ng SM Manila para manood ng sine.

Anong movie kaya ang pinanood namin? Well, hindi na kasi ako updated sa latest chikka sa showbiz ngayon kasi hindi ako nanood ng tv since naging rich and famous ako at isa pa, 'ala pong tv sa apartment. Hindi na rin ako updated sa mga bagong movies ngayon. Pero ang sabi nila maganda daw ang My Only U starred by Toni Gonzaga and Vhong Navarro. Maganda kaya? Let's see. Kaya un ang pinanood namin.

At nang matapos ang movie, na-realized ko na maganda talaga ang movie at may sense naman kahit papanu. Related din ito sa Araw ng mga Patay kasi namatay ang mga bida sa ending ng story.

Overall comment sa movie: Maganda siya, nakakatuwa,nakakaiyak , nakakakilig ng sobra pero nakakaawa at nakakalungkot din.

After watching the movie, pumunta kami sa department store para mag-shopping galore. Xempre marami daw kami pera kasi sahod daw.

Fifth Stop: SM Department Store
At ano ang mga nabili?
Si Nikki, travelling bag at camera bag.
Si Lilian, shoulder bag.
Puro mga bags binili nila.
Pero ako? binili ko a pair of blue slippers with free id lace pa. Just never mind the brand. Kasi hindi Havainas eh. Pero I believe it's matibay naman eh.

Sixth Stop:Greenwich
Kumain kami xempre. Kasi super gutom na kami. Chicken with spag kinain namin ni Nikki. Si Lilian na naman ang naiiba kasi Spag with pizza sa kanya. Pero hindi niya nakain ang pizza kasi hiningi ng pulubing bata na biglang pumasok dun. At ang ipinagtaka ko lang, sa dinami-dami ng tao na nand'un, siya pa ang natyempuhan ng bata. Siguro nagagandhan ang bata sa beauty niya.

Last stop. Sa bahay na.
Si Nikki, pumunta pa ng SM San Lazaro to meet someone.
Si Lilian, bumalik sa kanyang pinanggalingan.
Pagdating ko sa bahay, all I know is pagod na pagod na ako kaya natulog na lang ako all alone, all night long. At hindi ko na alam ang sumunod na mga nangyari nung araw na 'yon. Basta nagising ako, bukas na pala.